Τα κεφάλαια είναι για να κλείνουν

Τα κεφάλαια είναι για να κλείνουν. Πόσες φορές το έχεις ακούσει αυτό; Αλλά πόσες το έχεις κάνει όντως πράξη; Είναι όμορφα λόγια που εμφανίζονται μπροστά σου την ώρα που τα χρειάζεσαι. Τα πιστεύεις, τα νιώθεις, αλλά για λίγο. Θα τα πεις ξανά και ξανά στον εαυτό σου, να πάρεις δύναμη, κουράγιο, αισιοδοξία για λίγες ώρες, μέρες αλλά μετά ξανά απ᾽την αρχή. Και ενώ η λογική σου λέει ότι έτσι είναι, ότι ΝΑΙ τα κεφάλαια είναι για να κλείνουν, το μυαλό σου ωστόσο παίζει περίεργα παιχνίδια. Δυσκολεύεσαι πολύ να γράψεις το καινούργιο κεφάλαιο. Το μυαλό συνεχίζει να πηγαίνει στο παλιό. Και το διαβάζει, ξανά και ξανά, το ‘χει μάθει απ’ έξω. Κολλάει εκεί. Και ενώ στο πίσω μέρος του μυαλού, υπάρχει η όρεξη, ο ενθουσιασμός για ένα καινούργιο κεφάλαιο, καλύτερο απ’ το προηγούμενο, κάτι σε σταματάει. Και αυτό είναι ο φόβος. Στο καινούργιο κεφάλαιο, ξέρεις τι θες να γράψεις. Αλλά φοβάσαι μπας και καταλήξει σαν το προηγούμενο, και αντε να το κλείσεις και αυτό μετά. Κάτι τέτοια παράξενα παιχνίδια παίζει το μυαλό σου.

Είναι λίγο ο εγωισμός, λίγο ο φόβος για το άγνωστο, λίγο η αλαζονεία, όλα αυτά συμβάλουν στο να μην προχωράς παρακάτω, να μην κλείνεις τους κύκλους, τις πόρτες, τα κεφάλαια. Ξέρεις πότε όμως κλείνει πραγματικά ένα κεφάλαιο; Όταν απαλλαγεις απ’τον εγωισμό. Γιατί αυτή η μικρή λεξούλα μας είναι που κάνει το κακό. Αμέσως το συνδέει με ήττα. Αλλά δεν είναι έτσι. Όταν εγκαταλείπεις κάτι που σε πληγώνει είναι νίκη. Προσωπική νίκη. Σημαίνει ότι βάζεις τον εαυτό σου ως προτεραιότητα. Αφήνεις, για να λάβεις κατι καλύτερο.

Και πίστεψε με όταν κλείσεις μια για πάντα την πόρτα το νιώθεις. Είναι ένα αίσθημα διαφορετικό. Οι σελίδες σιγά σιγά ξεθωριάζουν όπως και οι μνήμες. Πας να ξεφυλλίσεις από συνήθεια το κεφάλαιο που με τοσο πάθος διάβαζες ξανά και ξανά, αλλά αυτή τη φορά το χέρι σου σε σταματά, λες και όλα με ένα μαγικό τρόπο χάθηκαν. Αυτόματα το χέρι σου σε πάει στην επόμενη σελίδα. Σε αυτή που τοσο καιρό φοβόσουνα να γράψεις. Και αυτό ίσως είναι που σε τρομάζει, πως τα κατάφερες τελικά. Πως; Νιώθεις παράξενα. Αλλά είσαι περήφανος γιατί το έκανες τελικά. Και ξέρεις το μυστικό τώρα. Ξέρεις πως να γράψεις τόμους ολόκληρους.

Προχωράς και γράφεις όπως ξέρεις εσύ να κάνεις τόσο καλά.

Όπως λεει ο αγαπημένος μας Paulo Coelho “Αφήστε τα πράγματα να φύγουν, απελευθερωστε τα. Αποκοπειται απ’ αυτά. Κανείς δεν παίζει στη ζωή με σημαδεμενα χαρτιά, οπότε κάποιες φορές κερδίζουμε και κάποιες χάνουμε”