Με το ξεκίνημα της εβδομάδας, περιμένεις με ανυπομονησία το Σαββατοκύριακο, και κάπως έτσι περνάνε οι μέρες, τα χρόνια, και κάθεσαι και σκέφτεσαι πως πέρασαν τόσο γρήγορα. Με τον ίδιο τρόπο ανυπομονείς για τις διακοπές, τις αργίες και ούτω καθεξής. Έχεις σκεφτεί όμως πόσα χάνεις καθώς περιμένεις; Δεν θα ‘ταν πιο ωραία να έδινες την ίδια αξία σε όλες τις μέρες;
Περιμένοντας χάνεις πολλές όμορφες στιγμές μέσα στη καθημερινότητα σου. Τι σε εμποδίζει να αντιμετωπίζεις όλες τις μέρες ισάξια; Η δουλειά, το άγχος, η ρουτίνα, ναι ξέρω. Αλλά αυτά θα είναι πάντα μέρος της ζωής σου. Θα δουλεύεις για πολλά χρόνια, εκτός και αν περιμένεις να βγεις στη σύνταξη για να αρχίσεις να μετρας τις μέρες που ζεις πραγματικά. Τότε πόσες μέρες θα σου ᾽χουν απομείνει;
Τώρα είσαι νέος, έχεις πολλά πράγματα που θες να κάνεις, να δεις. Κάνε τα. Μην το καθυστερείς. Μην αφήνεις τις μέρες να περνάνε, περιμένοντας κάποιες άλλες. Ζήσε όλες τις 365 μέρες όπως τους αρμόζει. Αν σκεφτείς ότι ένας χρόνος έχει 52 σαββατοκύριακα, θα ζεις μόνο για αυτά; Αντε και λίγες εβδομάδες έξτρα στις διακοπές και αργίες; Το έχεις σκεφτεί ποτέ;
Δεν λέω η καθημερινότητα σου μπορεί να ειναι δύσκολη, είτε δουλεύεις, είτε σπουδάζεις, οτιδήποτε και αν κάνεις. Η δουλειά πάντα θα είναι δουλειά όμως. Πάντα θα έχεις και δύσκολες μέρες. Μέρες που ίσως έχεις ένα δύσκολο πελάτη, ο προϊστάμενος σου θα υψώσει τη φωνή του, μέρες που έχεις πολύ δουλειά και αναγκάζεσαι να μείνεις υπερωρίες. Αυτά όμως δεν θα πρέπει να κάνουν και όλες τις υπόλοιπες μέρες σου μίζερες. Εννοείται ότι υπάρχουν μέρες που είναι πιο δύσκολες απ’ τις άλλες και είσαι εξαντλημένος. Δεν λέω ότι είναι κακό να θες να μείνεις σπίτι και να ξεκουραστείς. Φτάνει να μην το κάνεις συνέχεια.
Η καθημερινότητα σου δεν σε εμποδίζει απ’ το να κάνεις αυτά που θες. Είναι απλά μια πολύ καλή δικαιολογία. Όπως όταν θες να αποφύγεις κάποιον και του λες μια δικαιολογία, με τον ίδιο τρόπο λες την δικαιολογία στον εαυτό σου για να συνεχίσεις την βαρετή ρουτίνα σου. Ξέρεις εσύ. ” Είμαι πτώμα, τα λέμε το Σαββατοκύριακο “, “Δεν έχω χρονο τώρα, ίσως όταν πάρω άδεια απ’ τη δουλειά”. Το πιο λυπηρό, είναι ότι δεν τα λες αυτά μόνο σε άλλους για να αποφύγεις κάποιες εξόδους, αλλά τα λες και σε σένα. Σε σταματάς από πολλά πράγματα, είτε αυτό είναι να ασχοληθείς με το σώμα σου, τη διατροφή σου, να διαβάσεις ένα βιβλίο, να πας το ταξίδι που πάντα ήθελες, να χορέψεις, να διασκεδάσεις. Να ΖΗΣΕΙΣ.
Όλα χωράνε σε μια μέρα, φτάνει να υπάρχει μέτρο. Μην απορροφάσαι μόνο απ’ ένα. Αν ρωτήσεις ένα ηλικιωμένο τι μετανιώνει στη ζωή του, θα σου πει ότι δεν έζησε, απλά δούλευε. Μην φτάσεις στο σημείο να δώσεις και εσύ την ίδια απάντηση. Εσύ να πεις στα εγγόνια σου ότι έζησες και έκανες όσα ήθελες, ότι είσαι γεμάτος απ’ την ζωή. Άλλωστε ποιος λέει ότι δεν μπορείς να είσαι πετυχημένος και ευτυχισμένος; Μπορείς να κάνεις και τα 2. Όπως μπορούν και τόσοι άλλοι. Αντε και πες ότι βγάλεις περισσότερα λεφτά, τι θα τα κάνεις αν δεν είσαι ευτυχισμένος; Τι θα τα κάνεις αν δεν έχεις αναμνήσεις, αν δεν έχεις γεμάτη ζωή; Θα περιμένεις να τα χαρείς στα γεράματα σου; Γιατί παντα έλεγες αύριο, αύριο και το αύριο ήρθε 20 χρόνια μετά; Θα μπορείς να γυρίσεις το χρόνο πίσω; Απλά θα είσαι ένας απ’ αυτούς που θα λεει στους νέους μην κάνεις τα ίδια λάθη με μένα. Γιατί όμως να είσαι αυτός; Γιατί να μην είσαι αυτός που θα διηγείσαι την γεμάτη ζωή που έκανες.
Ξύπνα, μην πνίγεσαι στη ρουτίνα σου. Ζήσε τώρα. Μην περιμένεις τα σαββατοκύριακα, τις διακοπές, τις αργίες για να ζήσεις. Ζήσε ολόκληρα. Δώσε αξία στις μέρες σου. Είναι μια απόφαση. Πίστεψε με.
ΞΥΠΝΑ όσο είναι καιρός.
-Τι θα έκανες αν ξυπνούσες ένα πρωί και ήσουνα 30 χρόνια νεώτερος;
-Θα γελούσα περισσότερο, θα χόρευα περισσότερο, θα έπαιζα περισσότερο, θα αγαπούσα περισσότερο.
-Ξυπνα, ξύπνα, ξύπνα, ΞΥΠΝΑ!A Short Film Written and Directed by Kostas Karydas, Produced by Dimitris Floros Vicky Kioutsouki
Real Thinkers 
Ἀπαντῆστε