Νικητής ή ηττημένος;

Όλοι έχουμε ακούσει «Η ζωή είναι ένας αγώνας». Και όντως είναι!

Σκέψου ένα αθλητή. Στην αρχή οι ήττες του είναι πιο πολλές απ᾽ τις νίκες του. Και όσο πιο σκληρά προπονείται, τόσο καλύτερος γίνεται. Στις νίκες χαίρεται, βλέπει τους καρπούς των κοπών του να δρέπουν. Στις ήττες του όμως, δεν σταματάει, δεν πτοείται, συνεχίζει να προσπαθεί. Προπονείται ακόμη πιο σκληρά. Γίνεται καλύτερος, μέρα με τη μέρα. Κάθε φορά που χάνει ένα αγώνα, μαθαίνει τι να κάνει ή τι να μην κάνει την επόμενη φορά, και κάπως έτσι κερδίζει περισσότερη εμπειρία. Γίνεται καλύτερος. Αλλά πάντα θα έχει και ήττες, γιατί πάντα θα έχει διαφορετικό αντίπαλο να αντιμετωπίσει, καινούργια πρόκληση. Ξέρει όμως καλά ότι η αποτυχία είναι πιο αποτελεσματικός δάσκαλος. Και έτσι στο τέλος, οι νίκες του είναι περισσότερες απ᾽ τις ήττες του. Ξέρεις γιατί; Γιατί δεν τα παρατάει ποτέ.

Κάπως έτσι δεν είναι και ζωή; Ένας συνεχόμενος αγώνας.

 Δεν έρχονται πάντα όλα όπως τα θέλουμε. Απ’ την φύση μας οι άνθρωποι προσπαθούμε όσο μπορούμε να έχουμε μόνο επιτυχίες, τη τύχη με το μέρος μας. Αλλά δεν γίνεται. Φαντάζεσαι πως θα ήταν η ζωή σου αν δεν είχες ζήσει τίποτα άλλο παρά μόνο επιτυχίες; Πίστεψε με θα βαριόσουνα. Γιατί δεν θα είχες κοπιάσει για τίποτα. Θα ζήλευες αυτούς που θα μιλούσαν για τις περιπέτειες τους, τις προκλήσεις που πέρασαν, και πως στο τέλος κατάφεραν με κόπο να πετύχουν τους στόχους του. Και εσύ τι; Τίποτα;

Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, αυτό δεν είναι εφικτό.  Στη ζωή πάντα θα έχουμε και αποτυχίες και επιτυχίες.  Και υπάρχουν δύο επιλογές και δύο είδη ανθρώπων. Οι ηττημένοι και οι μαχητές, αυτοί που παραιτούνται και αυτοί που δεν το βάζουν κάτω ΠΟΤΕ.

Ένας μαχητής, θα επιλέξει να προσπαθήσει ξανά και ξανά όσες φορές και αν χρειαστεί. Μέσα απ᾽ τις αποτυχίες ξέρει ότι θα βγεί νικητής. Είναι σκληραγωγημένος. Λέει στη ζωή έλα δοκίμασε με να δεις. Πέφτει αλλά σηκώνεται. Γιατί βλέπει τις ήττες σαν προκλήσεις-και πίστεψε με λατρεύει τις προκλήσεις. Μαθαίνει μέσα απ᾽ αυτές και γίνεται καλύτερος. Τον μαχητή τον αναγνωρίζεις από χιλιόμετρα μακριά. Είναι συνήθως χαμογελαστός, πρόσχαρος και γεμάτος ζωντάνια. Δε θα τον ακούσεις συχνά να παραπονιέται, αλλά να διηγείται με καμάρι πως κατάφερε να κάνει αυτό και αυτό. Ίσως όμως κάποιες φορές η πολύ θετικότητα του να μεταφράζεται σε αδυναμία. Ξέρεις από ποιους όμως ; Απ᾽ τους ηττημένους, τους αδύναμους, τους μαγκούφηδες. Αυτούς που δεν μπορουν να διαχειριστούν τη τόση χαρά του. Γιατί αυτά είναι τα συστάτικά που λείπουν απ᾽τη δική τους ζωή. Μένουν εκεί απλά πάντα να αναρωτιούνται πως τα καταφέρνει και είναι παντα τόσο αισιόδοξος.

Αλλά κάπως έτσι είναι και μονόδρομος η ζωή για αυτούς, τους ηττημένους. Η μια αποτυχία μετά την άλλη χωρίς σταματημό. Γιατί δεν έχουν μάθει να παλεύουν. Μένουν εκεί και περιμένουν να τους βρει η επόμενη συμφορά. Άπραγοι, μόνο γκρίνια, γκρίνια. Γιατί τους λείπει κάτι σημαντικό. Πείσμα. Δεν έχουν καταλάβει ακόμη το πιο σημαντικό παράγοντα στη φόρμουλα επιτυχίας, ότι οι λεγόμενες ήττες, αποτυχίες, όπως θες πες το, δεν είναι τίποτα άλλο από προπονήσεις. Ναι, αυτό είναι το μυστικό.

Η ζωή μας δίνει πάντα όσα χρειαζόμαστε. Μας βάζει δυσκολίες για να γίνουμε πιο δυνατοί.  Και αυτές οι δυσκολίες μας ανήκουν, είναι ο κόποι μας.

Η ζωή δεν μας κάνει χάρες, μας δίνει ευκαιρίες και είναι στο χέρι μας αν θα τις αξιοποιήσουμε σωστά.

Ναι αγώνα έχει ανάγκη η ζωή μας. Και δική μας είναι η επιλογή αν θα είμαστε απλοί θεατές ή πρωταθλητές.